Vreemdgaan door gebrek aan intimiteit

Allereerst: alle bevooroordelingen en scheldpartijen zijn welkom want hetgeen ik gedaan heb mag en kan niet. Desondanks wil ik toch graag mijn verhaal vertellen.

Ik ben getrouwd, reeds 9 jaar en een zoontje van 4 jaar. In mijn leven heb ik slechts 2 relaties gekend, vanaf mijn 16e tot op nu, 33 jarige leeftijd. Mijn huidige relatie duurt nu 13 jaar en was stormachtig. Na verloop van tijd werd dat minder, logisch, schijnt de natuur te zijn. Desondanks denk ik wel dat het belangrijk is dat beiden keihard blijven werken aan een relatie, op alle vlakken. (neen, ik doel niet op sex gebied). Ik doel met name op luisteren, praten en kwaliteitstijd met elkaar.

Na 8 jaar keihard knokken, ik heb de gekste dingen gedaan om het enthousiase weer op te wekken bij mijn partner, gaf ik op. Op een gegeven moment heb je er ook de kracht niet meer voor. Mijn partner vond het wel best, ze had haar man, haar kindje, haar huis. Ik ben een denker en heb het nodig om te praten met mijn levensgezel. Er hoeft niet veel gezegd te worden, maar enkel luisteren is voldoende. Zelfs dat lukt niet, jaren geprobeerd (serieus) met enkel ruzie tot gevolg. Steeds als ik aanhaalde dat mij iets dwarszat was het enige gevoel wat mij gegeven werdt: “jij zit ermee, ik niet, dat maakt het jouw probleem en niet de mijne”. Het verslechterde enkel maar en om dan toch op de intimiteit te komen, ik overdrijf als ik zeg: 1 keer in de 3 maanden. Samenvattend is dat dus: niet praten, wel woonpartners en geen  intimiteit.

Enige tijd geleden ben ik een aardige dame tegengekomen waarmee ik heel goed kan praten. Dat is echter  eenmaal uit de hand gelopen. We zijn niet met elkaar naar bed geweest maar wel gespeeld met elkaar, dat is vreemdgaan, punt! Ik voel me er zo enorm rot om, spijtgevoel maakt me kapot en ik functioneer ook niet meer (lees eventueel ook spijt na vreemdgaan, wat te doen?). Ik zit enorm in 2 strijd, de relatie is eigenlijk al geruime tijd weg maar wil toch niet kwijt wat ik heb. Aan de andere kant wil ik mezelf niet kapot (laten) maken (wat ik overigens aan mezelf te danken heb) en het haar vertellen en laat dan de bom maar barsten. Persoonlijk zegt mijn gevoel het laatste maar aangezien ik niet met haar kan praten, ze doorgaans niet voor reden vatbaar is zal ik nimmer de kans krijgen mijn stukje uitleg te geven.

Het vreemdgaan heeft bij mij schuldgevoel gebracht maar wel een boost in onze relatie. Het heeft me wel weer gemotiveerd om toch weer te knokken voor hetgeen wat er jaren geleden was. Ik ben ook knotsgek op mijn vrouw en gezin en wil het dolgraag wederom een kans geven. Al zou het nu eigenlijk andersom moeten zijn, dus dat mijn vrouw moeite in onze relatie moet steken.

Iemand hier ervaring mee of iemand met een mening, ik hoor het graag want ik weet het niet meer!

(reacties kunnen achtergelaten worden onder dit artikel)

Deel je eigen verhaal

Heb je ook een verhaal over liefde, relaties of vreemdgaan en wil je die graag delen? Dat kan (en anoniem!). Klik op de knop hieronder en deel je verhaal.