Dubbel belazerd

Ruim 2 maanden geleden kwam ik via smerige sms’jes van zijn nieuwe liefde erachter dat mijn man met wie ik al 20 jaar samenwoon, al 3 jaar een relatie met haar had. Zij woont in Suriname en hij liet haar hier komen als zogenaamde vriendin van zijn moeder, 2x per jaar. Ik ben met haar op vakantie geweest, hebt samen kerst gevierd enz.

Vorige zomer kreeg ik steeds meer het gevoel dat er iets niet klopte, ik kon niet peilen wat er was maar iets zat er niet goed. Hij zweerde bij hoog en laag dat er niks was en al zeker geen andere vrouw, dat zou hij mij nooit aandoen. Terwijl wij naar het ziekenhuis gingen voor ivf-behandelingen hield hij er nog een nieuwe liefde op na. Ze ziet zich al die tijd gewoon als buitenvrouw. (ik ben zelf nederlands) maar blijkbaar was het voor haar nu genoeg. Voor kerst merkte mijn schoonfamilie dat er iets niet klopte maar ze wilde het mij niet vertellen, nadat ik steeds beetje bij beetje sms’jes kreeg met het verhaal bleef hij ontkennen. Ik heb hem gelijk eruit geschopt.

Als ik al steun van mijn schoonfamilie verwachte kwam ik van een koude kermis thuis, ze wisten niet hoe snel ze me moesten dumpen.
Het doet zo’n pijn, ik weet nergens wat van, denk dat ik oud word met deze man, hij is mijn beste maatje, dat het niet goed ging de laatste tijd wist ik, ik vroeg hem elke dag zoek hulp, praat wat je dwars zit, maar hij zei niks.

Vanaf het moment dat ik het weet zit ik in een achtbaan. Hij belazert me met geld, liegt over alles. Ik kan niet weg uit het huis omdat ik geen andere woonruimte heb, nu zit hij nog bij zijn moeder maar hoelang nog. Ik probeer er zo netjes mogelijk uit te komen maar hij maakt me zo machteloos door helemaal niks te zeggen, hij zit er maar was bij apathisch, reageert niet negatief, niet positief hij drijft me tot wanhoop op deze manier.

Als ik hem vraag hoe zag je die ivf-behandeling zei hij van de week nog dat hij mij die wens wil geven. Als ik hem vraag waarom laat je familie, mij vallen, ik stond dag en nacht voor hen klaar. zegt hij, joh laat gaan. Laat gaan, nee dat kan ik niet zo makkelijk. Het ergste is dat ik met mijn gevoelens geen raad weet.

Hij komt om de dag, ik merk als hij er is dat ik steeds meer een hekel aan hem krijg maar kan hem ook weer niet loslaten, wat is dat toch, mijn gevoelens zijn zo’n warboel. Een keer vreemdgaan kan ik nog vergeven in 20 jaar, maar 3 jaar in een leugen leven en in die tijd bijna 50 duizend euro schuld gemaakt, al ons geld is weg, als ik hem vraag waar het is krijg ik geen antwoord. Soms begrijp ik echt die familiedrama’s hoe je iemand tot wanhoop kan drijven.

Mijn eigen familie zegt dat hij overspannen is en ik me zo rustig mogelijk moet houden anders sta ik nog op straat straks, want het koophuis staat op zijn naam. Hij weet met zijn eigen gevoelens geen raad laat staan met die van mij.

Elke keer als er iets is denk ik aan die woorden maar mijn emoties nemen de overhand als ik weer achter een nieuwe leugen kom. Soms heb ik het gevoel dat ik alleen nog maar dood wil, ik weet af en toe niet meer hoe ik hier nog uit moet komen, steeds als ik me iets beter voel gebeurt er iets wat me weer helemaal laat inklappen.

Ik ben heel positief van mezelf en probeer steeds weer sterk te zijn, maar ik trek het niet meer alleen. Mijn familie woont 200 km verder en mijn vrienden en familie die ik hier dacht te hebben, hebben me direct laten vallen, waarom, ik ben degene die dubbel belazerd is en hem vinden ze zielig want hij voelt zich zo slecht.

De omgekeerde wereld, ik kom er soms niet meer aan uit alleen.

Deel je eigen verhaal

Heb je ook een verhaal over liefde, relaties of vreemdgaan en wil je die graag delen? Dat kan (en anoniem!). Klik op de knop hieronder en deel je verhaal.